संकटहरणस्तोत्र
श्रीविभो नमोजी अगाधा निर्गुणा । पार नाही तुझिया स्वरूपगुणा ।
जीवमाया झळंबे करूणाघना । सुखदानार्थी रचना करविली कीं ॥१॥
जय जय पर कृपासागरा । जय निजानंदा अपरंपारा ।
जय अगणित शक्तिविहारा । धरून रूपाकारा व्यक्त होसी ॥२॥
जयजयातसी कुंदसादृश्य मूर्ती । जय जया चरीत - विज्ञान शक्ति ।
वेष्टित स्वयं निजभक्त आकांती । तारिले कीं करूणापती, त्वां अपार ॥३॥
जय जय तप्त हेमांगकमनी । जय जया जी अमोघ लीळा मोक्षदानी |
योगिवेषा दंड कमंडलुपाणी । जीवां दयाळा चौदानीं उद्धरिसी ॥४॥
जय जय कमळदळलोचना । जय गोमतीतीरीं जीवतारणा
।ाळलीळा - विलास विद्या बावना । क्रीडशी कीं दयाघना, जीव ममता ॥ ५ ॥
जय जय श्रीप्रभु आर्यवेषा स्वामी ।करिसी अनियम (अनिमित्त) लीळा दिनीं यामीं ।
निजपाणि धरूनी तारिली कृमी ।कृपाक्षी मोक्षधामी, ज्ञानिये स्थापिसी || ६ ||
जय जय चांपेगौरांग कांती । जय जय पूर्णसौंदर्य कृपामूर्ती ।
वेष्टित जीव माया कैवल्यपती । पदी हिंडसीं क्षिती, पतित काजा ॥७॥
महिमा न कळे अनंतशक्ती । निज आवडी ओळगती मूर्ती ।
I
ऐसा दैवभारे क्रीडे जगती । जीवां धुंडी श्रीपती, अधिकार्या ॥८॥
जो अनिमित्त बंधु जीवपती । जो आनंद पूर्ण कैवल्यज्योती ।
तो देव प्रसन्न हेतु धरूनी चित्तीं । श्रीगुरु मजप्रती, दाखविला ॥ ९ ॥
तया नमन माझे श्रीगुरूपदा । जेणें दाखविले आनंदकंदा ।
तो उपकार न फिटे मज कदा । देवा परमानंदा, तुचि फेडी ॥१०॥
अवतार धरोनी त्वा अनंत सृष्टी । जीव उद्धरणी जाहलासी कष्टी ।
थोर अपराध घालोनी पोटी । स्वभक्त जगजेठी, तारिले त्वा ॥ ११ ॥
माझे अगणित अन्याय दारूण । तुज म्यां शिणविले कीं दयाघन ।
मज सृष्टानुसृष्टीं दिधलें ज्ञान । तें निर्फळ दवडोन, नरक जोडिले ॥१२॥
विश्वहननादी दोष अपार । भेदोनी गेले गगनोदर ।
रंजीत पातकी कुटिल क्रुर । अमित गिरीवर, वाढिले की ॥१३॥
लेखन करीता न पुरे धरा । शाईसी न पुरे नीर सागरा ।
ऐसा अमितदोषी प्रभु माहेरा । अपराध उदरा, घाली माझे ॥१४ ॥
पतितपावन ब्रिद मेदिनी । ते सत्य करावें जी चक्रपाणि ।
त्रयोदश माता ममताहुनी । तूं अधिक जननी, बोलिलासी ॥१५॥
माझी परिसावी विज्ञापना । तूं कृपाळूवा जी आर्तीहरणा ।
सहस्र अपराधी बाळ जाणा । तो काय माता मना, आणि खेद ॥१६॥
तैसा तूं मायाळू मज लागीं । ब्रीद दोष सामावितो जगी ।
हीन मुळ कींद भवरोगी । मी दुर्भेद्य सर्वांगी, कठिणता ॥ १७॥
ऐसेया पत्थरा प्रेम बुद्धिलता । कोण परी फुटती कृपावंता ।
खदीर तरूसी कैची मृदुता । सखया अनंता, मायबापा ॥१८॥'
इंद्रावणाचें मधुर फळ । कोठोनी होतील गा दयाळ ।
सिंधु उदरीं वडवानळ । तैसा तूं सांभाळ, करी माझा ।।१९।।
मी तरि नख रोमाग्रावरी अन्यायी ।परि शरणागत जडलो तुझ्या पायी ।
आतां कृपा साों रक्षी मायाळु होई । मज नाना उपायीं, करूणा सिंधु ॥ २० ॥
जैसा शक्र वर्षता शिळा धारी । सप्त दिन नग धरोनी करकल्हरीं ।
रक्षिले वृज गोकुळी गोवासरी । तूं भक्तसखा कैवारी, माय बापा ॥२१॥
काळियाविषे यमुनाजळीं । मृत्यु पावलें वत्स गोवळी ।
तुवां कृपादृष्टी श्रीवनमाळी । त्या स्नेह कल्लोळी, जीवविले ॥२२॥
वन्ही प्रकटला विशाळ वनीं । गोपाळ जळती ज्वाळें करोनी ।
तूं स्नेहाळू राणा द्रवोनी मनीं । मुखी ग्रासिला अग्नि, द्वादश गांव ॥ २३ ॥
जळता वाचविले वत्स गोपाळ ।तैसा पाव जी मज तमाळनीळ ।
नंदा आणिलें वरूणे पूजे दयाळ ।सुखींये यशोदा गोवळ, केले तुवा ॥२४॥
अघासुरें गोपवत्सें गिळिलीं । देखोनी तुज कणव उपन्नली ।
उदरीं रिगोनी मूर्ति वाढिन्नली । व्याळ चिरोनि केली, शकलें दोनी ॥ २५ ॥
आपुले राखिले गोप वासुर । आनंदे जाहला जय जयकार ।
आतां केवी जाहलासी निष्ठुर । जी करुणासागर, नाम तुझें ॥२६॥
अहिमुखी राखिले व्रजाधीशा । होसी आर्तदानी परमपुरुषा ।
ऐसा ब्रिदाचा धरोनी भरवसा । मी करितो जी आशा दीनबंधू ॥२७॥
गोपी प्रेमें मूर्च्छित सांडोनी । मथुरेसी गेला रथांगपाणी ।
समूळ कंसा निःपात करोनी | बंदी पिता जननी सोडविली ॥ २८ ॥
वियोगें भ्रमित जाहल्या गोपीजनी ।शोकाकुल जाणोनी श्रीचक्रपाणि ।
उद्धवा धाडिसी की समजावणी ।तो देखें वृंदावनी, झाडें सुंकली ॥ २९ ॥
म्हणे धन्य धन्य हे तरुवर । कृष्णवियोगे सुकले अंकुर ।
हे जिवीत काई उद्धव निष्ठुर । ऐसा वदे उत्तर, प्रेमें मनी ॥ ३० ॥
तवं पुढां गोपी देखिल्या उद्यानी । तरुवर कवळिती शोके करूनि ।
दाखवा म्हणती कृष्ण लोचनी । त्या उद्धवा देखोनी, झोंबिन्नल्या ॥३१॥
आम्हां दे दे म्हणती श्यामसुंदर ।षण्मास जाहले न बुझती निकर ।
मग पावलासी तुं सारंगधर ।दग्धली त्यांची अंतरे, नोळखती ॥३२॥
तेव्हां विद्या देउनी चिदानंद । गोपीसी प्रकटला सुखानंद ।
ऐसा भक्तवत्सल श्रीगोविंद । जीवा करुणानंद, जीववीसी ॥३३॥
स्वस्थ मन करी माझें चक्रपाणी ।तुज प्रार्थितों मधुरा वचनी ।
कां कठीण जाहलासी मज लागोनी ।निजाची जननी, तूचि मयाळू ॥३४॥
जरासुत आला कन्या कैवारी । मथुरा जन भयभीत सारी ।
विनवीत तुझे भक्तांगीकारी । पाहोनी आज्ञा करी, क्षिराब्धीशा ॥ ३५॥
तुझी आज्ञा मानोनी तेणें नारायणे । धाडिले द्विरथ चमू साभरणें ।
चौभुजां अंगी त्रासिला जरानंदन । सतरा वेळ पिटोनि, जनां राखिले ||३६||
सागरी रचोनी द्वारिका विभावरी । निद्रिस्त नेलें जना आनंद मातृपितरीं ।
मुचकुंदा मोक्ष देउनि विवरीं ।तूचि कीं भक्त सखा कैवारी, करुणेशा ॥३७॥
तुझे गुण वर्णितां किन्नर वाणी ।भीमकी प्रेमें वेधली निजमनीं ।
ज्वर आला शिशुपाळ वर ऐकुनी ।द्वारके पत्र लिहूनी, विप्र धाडिले ||३८||
पत्रिका वाचता तमाळनीळ । भक्त मोहें धावलासी तूं कृपाळ ।
विभांडुनी सकळहि राजदळ । दिधलें रुक्मिणीसी केवळ, सन्निधान ॥ ३९॥
भौमासुराचिया बंदीखानी ।धावा करिती गोपी कामिनी ।
सोळा सहस्त्रा पावलासी वृष्णी ।त्वां भौमां मर्दोनी, गोपी आणिल्या ॥ ४० ॥
पांडव कुंती जळतां लाखा राउळीं ।तूं स्नेहें धांवलासी कौस्तुभ वनमाळी ।
द्वादश योजनें करोनी कुतळीं ।पांडवकुंती अनळीं वांचविले ॥ ४१ ॥
बावीस सहस्त्र भूपवृंदा । तुवा बंदी सोडविले गोविंदा ।
मर्दोनी भीमा हाती जरासंधा । अर्पोनि ज्ञानानंदा, सुखी केले ॥४२॥
ऐसा भक्तवत्सल ब्रिद मेदीनी । द्रौपदी पावलासी वस्त्रहरणी ।
कौरवीं उघडी करीतां नितंबिनी । तुवां चीर श्रीचक्रपाणी, पुरविले ||४३||
पाठिसी उभा घेऊनिया गदा । द्रौपदी लज्जा राखिली आपदा |
तैसा पाव जीं कैवल्यकंदा । हे परमानंदा, तारी मज ॥ ४४ ॥
पांडव गेले वनवासा वना । तया अन्नावीन आलीया मुर्छना ।
द्रौपदी स्मरतां जगज्जीवना । कळवळोनी कृष्णा, धावलासी ॥ ४५ ॥
समीरे चाले सागरी जळा लाट । तैसा पावलासीं कृपा भर नेट ।
आदित्यवनीं रविकडून दिधलें ताट ।स्वभक्ता अन्न अविट(श्रीवीट), पुरविलें ॥ ४६ ॥
दुर्वास जेऊ मागतां मध्यांनिशी । तै द्रौपदी बहीण पाचारी तुजशी ।
विज्ञानें करोनी शर्तें अन्नरासी । संकटी हृषीकेशी, पुरविलें अन्न ॥४७॥
हेमपूर दिधले सुदामभक्ता ।ऐसी शक्ती सामर्थ्ये अपार असतां ।
कोठोनी मज लागी कृपणता ।आणिली दयावंता, हृषीकेशा ॥ ४८ ॥
सदर्थ शेतीची काटी हीन । भयें हात न लाविती जन ।
राजसदनीचें मानितीं श्वान । मी म्हणवितों दीन, तुझा प्रभू ॥ ४९ ॥
कठिण जीवा गांजिता काळकळी |येणें कैसी राहे तवं ब्रिदावळी ।
म्हणविसी भक्तवत्सल श्रीवनमाळी ।ती ऐकिली संतमेळीं, श्रुति वाक्यें ॥५०॥
विभू अंगीकारीया शिरोमणी । उत्तरे स्मरिला श्रीचक्रपाणी ।
द्रोणपुत्रे भेदितां गर्भ बाणीं । चक्र आड करोनि त्वां राखिलें ॥ ५१ ॥
ऐसा गर्भी रक्षिला परीक्षिती ।पार्थानी घेता धावला सेतीं ।
कपि प्रतिज्ञा वृथा केली श्रीपती ।ैसविला मारुती, पार्थ ध्वजीं ॥५२॥
पार्थ प्रतिज्ञा द्विज बाळकां ।तूं वेगीं पावलासीं यदुनायका ।
पार्थासह जाऊनी क्षीराब्धी लोका । आणिले भक्ततिल्लका, विप्रसुता ॥ ५३ ॥
सुखी केला द्विज पुत्रदानीं । वाचविला निजभक्त अग्नीं ।
तूं भूपाळक श्रीचक्रपाणी । मज तारी निदानी, दयासिंधु ॥ ५४ ॥
मृत सुत दिधला गुरुपत्नी । अर्जुन वाचविला भीष्मबाणीं ।
ऐसा अंगीकार्या शिरोमणी । कां जी मज लागौनि, उपेक्षिले ॥५५॥
जयद्रथें अभिमन्यु पापरीला ।फाल्गुनें रवी अस्ता नियम केला ।
चक्र आड करोनी त्वां सूर्य झाकिन्नला । संग्राम राहिला, चक्रविभूचा ॥ ५६ ॥
अर्जुना अर्क दावूनी गोपीनाथ ।किरीटीहातीं वधिला जयद्रथ ।
सूड घेऊनी वन्ही राखिला पार्थ । भक्त कैवारी समर्थ, पाव तैसा ॥५७॥
जिष्णुसारथी होऊनी केशव । निर्दाळन ( निधन) केले समूळ कौरव ।
राज्यीं स्थापिलें स्वभक्त पांडव ।ऐसा बाप माधव, दीननाथ ॥ ५८ ॥
तरी मज वेगीं पाव जी श्रीपती । तूं जीव मयाळू करुणापती ।
जे कासवी परी आठवी चीत्तीं । तूं स्नेहें ब्रीद ख्याति, सत्य करी ॥५९॥
अश्वमेधी पार्थासी पावला श्यामशौरी | जिवविली बहुता ठायीं चमू भारी ।
तूं भक्तजीवसखा कैवारी ।करविले जैत महीवरी, स्वसामर्थ्यं ॥६०॥
ऐसिया अनंतलीळा सामर्थ्यरासी । तूं जीवा तारिसी हृषीकेशी ।
धेनु वत्साचिया परी धाव घेसी ।निज भक्ता घालिसी, कृपापाख ॥ ६१॥
महाशोक हरूनी उद्भवासी ।दिधलें अपरोक्ष रुपदर्शी ।
लक्षोनी माझिया पापराशी ।तेणें उदास जाहलासी, कृपावंता ॥६२॥
तरी कोण तारी ऐसा पामर । तुजविण नाहीं कृपासागर ।
देवता कठिण क्रुर निष्ठुर । तूं अंतरी विचार, बरवें प्रभू ॥६३॥
कठिण असतां देवता अर्बुजा ।तियाही धावलीया प्रल्हाद काजा ।
तूं तर दयाळु मयाळु श्रीदत्तराजा । जीव उद्धरण पैजा, व्यक्तलासी ॥ ६४ ॥
संकटी साह्य होउनि निर्जरासी । बद्रीहूनी येसी सैह्याद्रि लिंगमहीशी ।
श्रीकरीं घालोनी तारिलें देवलासी । वर देऊनी शयनासी, सैह्यनगी ॥ ६५ ॥
तूं म्हणविसी आर्तदानी सृष्टीं । हा भरवसा मी धरिला पोटीं ।
अलर्क त्रितापी तापलासे कष्टीं ।आला तुझिया भेटी, सैह्यांचळा ||६६ ||
पर्वती चढल्या मध्यें धावुनी ।निज दर्शन देशी मोक्षदानी |
बोलोनी शंबोली शंबोली त्वा त्रिवाणी । अलर्क आर्तदानी, निववीला ॥ ६७ ॥
मी पडलो अवखंदी आपदां । तूं धाव धाव गा परमानंदा ।
शंकरा निवविलें तुंवा वरदा । दर्शन मुकुंदा, सरतें केलें ॥६८॥
खूण सांगितली रेणुकासतीं । तुझिया दर्शनें अंकुर प्रचिती ।
भेटीं परशुराम धाला चित्तीं । स्थापिलें मूळपिठीं, रेणुकेसी ॥ ६९ ॥
रुचिक ऋषी वारु पांच शत । देवा देऊनी पुरविला मनोरथ ।
तैसा पाव मज श्रीदत्त । आर्तदानी अनंत, देव देवा ॥७०॥
सहस्रार्जुन थापा इंगळ । घेता प्रसन्न जाहलासी दयाळ ।
I
देवोनी सहस्र बाहुबळ । सुखीया भूपाळ, केला तुवां ॥७१॥
गोरक्ष बोधिला त्वा जगजेठी ।करीसी भिक्षा करवीरपिठी ।
नित्य भोजन गंगा वाळवंटी । धावसी जीवासाठी, कृपावंता ॥७२॥
तरी माझी कणवा कां नये मुकुंदा । तूं भक्तवत्सला परमानंदा ।
माझिया अपराधा नाही मर्यादा ।तेणें उदास गोविंदा, जाहलासी तुं ॥ ७३ ॥
मी सर्वही पामरा माजी पामर । दुष्ट क्रूर कृतघ्न भ्रष्ट निष्ठुर ।
अधमाहुनी अधम शोच्य नर । तूं करी अंगीकार दयानिधी ॥ ७४ ॥
ऐसा पतित मी, उदारा । तूं होसी पतितपावन दातारा ।
मज उपेक्षूं नको करुणाकरा । देवा भक्तमाहेरा, जगजीवना ॥७५॥
झळंबोनी दुःखीं जीवास न्याहाळी ।टाकिसी पुंजा गोमती जळी ।
तैल्यपाकीं दग्धली करांगुळी |कामाख्या तात्काळी, निवविली ॥७६॥
चिद्धवा बाळ वत्सा जिववीसी । कंटक फेडूनी धांव घेसी ।
स्नूषा स्मरता निजमानसी । त्या जाऊनी वाढिसी, क्षीर सखया ॥ ७७ ॥
मनुष्यरुपें मायावेषी अवगणीं ।जीव उद्धरसी सदा मेदिनी ।
पंचकुळगुरु ग्रहत्वापासोनी ।त्वां उच्छिष्ट देऊनी, सोडविला ॥७८॥
तूं पेंधी वनिता जिववीसी । गोवारी ज्वर अंगीकरिसी ।
काळस्फोटवधु शांतविसी । त्यासी जाऊन देसी, चरणजळ ॥७९॥
फणी दृष्टी देऊनी प्राणदान ।पाणु द्विजाचा समीर हरून ।
त्वां सुखी केली पुरी स्त्री तारून ।तारिले ज्वर निरसोनि, रेईविप्रा ( रेईनायका) ।८०॥
पांगुळ स्तुति करिता नागार्जुन । तूं प्रसन्न जाहलासी सामर्थ्यघन ।
निज निळभट्टा करितां स्तवन । इंगळी विष हरून, सुखी केलें ॥ ८१ ॥
नागदेवा उदरीं ठेउनि पद । दयावंता हरिसी संकट व्याध ।
ऐसा दुःखहारक श्रीगोविंद । दर्शने पशुपद, सुखी होती ॥८२॥
धन्य दर्दुरू खग गोधन । शशक महिषा तुरंगम पंचानन ।
जळचर स्थावर बरवी सगुण । धिग धिग दैवहिन, मी दुरात्मा ॥ ८३ ॥
विभु वेधे बोधका कमनियमूर्ति । पक्षी चतुष्पदें वेधे सुखी होती ।
मज पतितासी पाहे कृपापती ।शारंगद्विजा प्रती, दिधलें तैसे ॥ ८४ ॥
पोटी घालूनी अन्यायखंती । पुन्हा दर्शन दिधले श्रीपती ।
धन्य वाणु त्यांची भाग्य स्थिती । मज कैवल्यपती, कै भेटसी ॥८५॥
तुझे नाम धरूनि हृदयासी ।निश्चय ठेविला की हृषीकेशी ।
जै साधा तारिली बुडता गंगेसी ।देवा तवं नामघोष उच्चारितां ॥ ८६ ॥
ऐसें नाम तुझे क्लेश हरण । प्रभुनाम तुझें पतितपावन ।
देवा नाम तुझें भवनाशन । मी वारंवार वंदून प्रार्थितों कीं ॥ ८७ ॥
हैं जीवतारका दयामूर्ती ।मज पावे वेगीं कैवल्य ज्योति ।
अमित दोष विसरोनी खंती ।धुंडिता श्रीपती, मी नव्हे शुद्ध ॥८८॥
निंबां कैचें आम्रफळ मधुर । अर्कद्रुमा कोठोनी सुधाधार ।
तैसा मी दुर्भेद्य मूळाधिकार । बुडता काढी श्रीधर, भवक्लेशी ॥ ८९ ॥
चातकाची आर्ति पुरवी घन ।चकोरा निववी शशांक पूर्ण ।
पक्षिणी पिलां ये चारा घेऊन ।मासोळी फिरोन, पाहे बाळका ॥९०॥
याहीहुनी हरलासी जीव तारका । धीर नव्हे मज ये भक्तपाळका ।
जाणसी अंतरबाह्य प्रकाशका । निजज्ञानमयंका, शक्तीमंडणा ॥९१॥
अगाध लीला भवनाशना । करुणा तारिशी जीव नाना ।
पद्मनाभा प्रकाश गहना । जी माझी करुणा, कां न येई ॥९२॥
देवा मयावंता तुझे स्वरूप । जीव उद्धरिशी मानवरूपा ।\
गिरीं कंदरीं तारिलें अमूप । हिंडसी मायबापा, निज पदीं ॥९३॥
दर्शनें वेधें सुखी होती । ते देवन्य देवन्य पाचारिती ।
आदि विश्वंभरा विश्वमूर्ती । करुणा श्रीपती, येऊं द्यावी ॥ ९४ ॥
जगद् उद्धारणा जगजीवना । निजबोधरूपा ज्ञानदाना ।
आदिपुरुषा भवतारणा । कृपादिगुणा ब्रिद धारा ।। ९५ ।।
अनिमित्त बंधु आर्तदानी । मज कळलासी निज कर्णी ।
मंगळनामा मंगळ दानी । जीवा कर्मश्रेणी नाशका जी ।। ९६ ।।
सज्जन जीवना सुखदाता | भवभयनाशा सर्वकर्ता ।
भक्तकैवारी अभिमान घेता । तुजविण परता सृष्टी नाहीं ॥ ९७ ॥
निजमूर्ति मुनिजन ध्याया । कृपासमुद्रा करुणालया ।
विचित्रलीला सूत्रधारिया । आज्ञा निजमाया करी तुझी ॥ ९८ ॥
आज्ञा करुनिया निज शक्तीं । कृपा साों तारी कृपामूर्ती ।
विलंब न करावा श्रीपती । ऐका विनंती, माझी प्रभो ॥ ९९ ॥
विलंब जरी लाविसी गोविंद ।तरि देवा अनाथनाथ हे ब्रीद ।
कैसे मानिती तुझे भक्तवृंद |धरिला मुकुंदा, भरवसा मियां ॥ १०० ॥
अहो जी स्वामिया कैवल्यपती । काय स्तुती करूं मी मंदमती ।
अनंता धाव धाव त्वरा गती । ऐसा समयो चित्तीं, पावे मज ॥ १०१ ॥
पुरवी प्रभू माझी मनआशा । जगजीवना जगन्निवासा ।
निजजन कैवारी मनतोषा । तारी परमपुरुषा मायापती ॥ १०२ ॥
सर्व संकटे करी निवारण । सृष्टी सखा नाहीं तुजविण ।
परमार्गी देई एकता मन । मुखी नाम स्मरण सदा देई ।। १०३ ||
हृदयी व्हावे पंचमूर्तीचे ध्यान । अति चोळ सुरंग श्रीचरण ।
सरळ पद पल्लव सुलक्षण । नखे तारांगण मनीं जडावी ॥ १०४ ॥
उंच धुरा घोटे त्रिकोण तेजाळ । ब्रम्हरस पोटऱ्या जंघा सरळ ।
कटीं चीर त्रिवळी दोंद वर्तुळ । सखोल नाभीकमळ, रोमराजी ॥ १०५ ॥
विशाळ वक्षस्थळ शोभा पूर्ण ।विमळ बाहो नागर अजानु ।
दिग्गज सोंडाकृती सुलक्षण ।अतिकुंकुम वर्ण, करतळे ॥१०६ ॥
सरळ अंगोळीया नख सुधाकर । कंठ विलसत शंखाकार ।
हनुवटी द्वितीया शशिकोर । सुरंग अधर, विराजती ॥। १०७ ।।
दशन श्रेणीचे तेज कल्लोळ |मिरवे श्रीमंत नासिक सरळ |
खंजिटरूह (खंजिररूह) लोचन विशाळ ।भृकुटी श्यामळ, चंपाकृती ।। १०८ ।।
द्वय विराजताती लंबकर्ण । उंच विशाळ भाळ शोभा पूर्ण ।
शृंगार मंडित किरीट भूषण । पंच मूर्ति लोचन, कै मी देखे ॥ १०९ ॥
हे अनंतरूपा श्री अनंता । सर्वगुणालय श्रीदत्ता ।
जीवतारका कृपावंता । भेट अत्रिसुता, द्यावी मज ॥११०॥
संकष्टी लीळा करिता स्मरण । संकटे हरती सर्वही जाण ।
निश्चय ठेऊनी करीतां पठण । इच्छिले ते पूर्ण, पावेल सत्य ।।१११॥
अंती विनवी भावे जोडूनी कर । प्रार्थितो म्लानवदनी दामोदर ।
माझे संकट वारी दे प्राप्तीवर ।वाहिला बारोत्तरसे, हार वाक्पुष्पी ॥ ११२ ॥
इति श्री परधर्मे महामोक्षैकसाधने नागार्जुनोपदेशे उपाध्याम्नाय दीक्षित दामोदरमुनी विरचित संकटहरणस्तोत्रं संपूर्णम । शुभं भवेत्
