ऋद्धिपूर पूजावसर
शार्दूलविक्रीडित
कंदर्पादिकदर्पकंदनकरा गोवर्धनाद्रि धरा ।
शार्दूलाद्रि मनोहरात्रिकुमरा जो वंद्य सुरासुरा ।
श्रीद्वारावती सूर्पमार्जनीधरा, श्रीगुंडमाख्या नमो ।
सर्वज्ञा अतिसुंदरा प्रभुवरा, पंचावतारा नमो ॥१॥
वसंततिलका
अव्यक्त वस्तु सुरनिर्जर नेणति ते ।
तो देव केवि उमगे मदिया मतिते ।
ऐसे असौनि तरीही श्रुतशास्त्रसाये ।
सधैर्य होत मजला करण्यास काव्ये ॥२॥
नांदे विदर्भनगरी प्रभु गुंडमाख्या ।
देई जीवास सुख, फेडुनि जो अविद्या ।
सर्पानिमित्त प्रभु राजमठास येई ।
तेथेचि त्या प्रभुवरा नितवास होई ॥३॥
होई प्रभातसमयी उपहुड देवा ।
आबाइसासि पुसता करी तिही सेवा ।
रायांगणी करी बीजे सहकोथळोबा ।
तो रूपदेव प्रभुचा करी चांगबोला ॥ ४॥
तो कोथळा प्रभुप्रति तळउपराते ।
तै जाणवीत धरुनि शुभदीप हाते ।
वेढे करी प्रभु पुन्हा परतौनि येई ।
त्यानंतरे स्वीकरी मर्दन मादनेही ॥५॥
संमार्जनोदक सदा त्रिपुरारी सारी
।्यावांचुनी इतरदत्त प्रभु ना स्वीकारी ।
तै कोथळा प्रभुसी मर्दन मादने दे ।
की भावभक्ती परिपूर्णचि सेवना ते ॥६॥
यज्ञोपवित करीअर्पण त्रिपुरारी ।
त्या हातुनिच प्रभुही नित ते स्वीकारी ।
मातंगत्रिवडी सदा स्वीकरीमुरारी ।
कै जोगनायक समर्पित वस्त्रधारी ॥७॥
दिव्यांबरी सजविले प्रभुकारणे जे ।
पै अंबकासि जणु की करी पारणे जे ।
ते दिव्य आसन सुशोभित जे फुलांनी ।
होई अधिकचि पवित्र प्रभुपाउलांनी ॥८॥
ते दिव्य तांब्रकलश द्वय बाजूलाही ।
आदित्य ते तळपते गमति जनासि ।
ती मेघडंबरी गमे तिज पाहुनिया ।
की शेष छत्र धरितो जड होउनिया ॥ ९ ॥
कापूर कस्तुरीत कुंकुम केशरादि ।
तो यक्षकर्दम सदा स्वीकरी अनादि ।
ओंकारु त्यास म्हणुनी करी खेळ काही ।
सर्वज्ञ जो स्विकरी तोच अजाणता ही ॥१०॥
कोणी जवादी भरी केशकलापभागी ।
सेवा घडे न मज ती खलु मी अभागी ।
खोपा करुनि विरगुंठीस बांधता ती ।
श्लेष्मा म्हणुनि पुसतो वयनोदधी ती ॥११॥
अर्पी महींद्रभट श्रीचरणास वाकी ।
जो पै प्रसन्न करतो नित माधवा की ।
जैतोषुनी प्रभुवरे पद आदळावे ।
तै वाकीने घवघवे जणु गीत गावे ॥१२॥
तोडोनि तै प्रभु तिला जणु मुक्ती देती ।
जोडोनि ये पुनरपि धरि श्रीपदे ती ।
त्या सांखळे प्रभुवरा नितखंत येई ।
जे खंतीचा जीव कुणी जणु तेथ राही ||१३||
आडा ललाटी अतिसुंदर चंदनाचा ।
की तो सुगंध परिपूर्णचि चंद्रसाचा ।
जो सोमकांत द्रववी निववी लतांसी ।
आला स्वये द्रवुनिया अनुलेपनासी ॥ १४ ॥
श्रीकंठ शोभुन दिसे अशी दिव्य माला ।
सौदामिनी जणु समर्पिली श्रीअजाला ।
कर्णी झळंबुक सुनिर्मित जे फुलांनी ।
घेई स्विकार करुनि कैवल्यदानी ॥ १५ ॥
श्रीहस्तपद्म विलसे फुलमालिकांनी ।
ती मालिकाही विलसे श्रीकरांबुजांनी ।
ते दृश्य पाहुनि मुनिजन तोखती ते ।
सारे स्वकीय नयनी रस चाखती ते ॥ १६॥
तो पुष्पगुच्छ प्रभुच्या करपंकजाने ।
झाला सुशोभित पहा धरिता अजाने ।
धूपारती प्रभुस ती निजभक्त करीती ।
पै मंगलारति जतीसह अर्पुनी ती ।। १७ ।।
पुष्पांजली उधळिती निजभक्त सारे ।
तै सिंधु तोष स्विकरी जणु बिंदुभारे ।
दोन्हीकडे चवरिया धरुनि स्वहस्ती ।
ढाळोनिया अनुचरे करिती सुभक्ती ॥१८॥
इत्यादि पूजन विधी करीती समस्त ।
स्वीकार ते करीतसे उकिडासनस्थ ।
किंवा विनंतीवश तो प्रभुराज माने ।
पद्मासना स्विकरी जो करी नित्य दाने ॥ १९ ॥
छंदी वसंततिलका नमिला मुकुंदु |
कैवल्यसिंधु प्रभु जो अनिमित्तबंधु ।
पादारविंद बघण्या झुरतो मुनींद्रु ।
दावा प्रभु झडकरी तव मूर्तीचंद्रु ॥ २० ॥
इति श्रीपरधर्मे महामोक्षैक साधने श्रीनागार्जुनोपदेशे कवीश्वर आम्नाय दीक्षित श्रीऋषीराजबाबा दर्यापूरकर ॥ तत्सुत श्रीनरेंद्रमुनि अंकुळनेरकर विरचित पूजावसर स्तोत्र ॥
